donderdag 16 mei 2013

aforisme 800 2013

Elke geboorte betekent potentiƫle eenzaamheid. Zijn de blije moeders dit vergeten? Wat hebben de kinderen hen aangedaan dat zij hen de wereld op gejaagd hebben? Nemen zij soms wraak op hun eigen lot? Zoeken zij lotgenoten? Lijdensgenoten? Of moet ik begrijpen dat zij gewoon hun biologische drang hebben opgevolgd? Als dat zo is, laten zij dan ophouden met alle gepraat over het bijzondere van de aanwezigheid van de mens. Laten zij ophouden te spreken over de vooruitgang van de mens waarbij in het verschiet, achter de horizon, een zeker heil ons opwacht. Laten zij in plaats van dat alles gewoon zeggen dat zij hen, hun kinderen, samen met hun ejaculerende partners, op de wereld gezet hebben omdat het nu eenmaal hun biologische drift is of voor mijn part omdat zij het niet kunnen verdragen alleen te zijn en iets willen scheppen dat op hen lijkt. En als zij zeggen dat zij hun liefde op hun kinderen wensen over te dragen, laten zij dan bedenken dat die kinderen er niet om gevraagd hebben.
Dat is dan de staat van de mens: een ongelukkigerwijs uit de hand gelopen incident. Een beklagenswaardig lot, gebaseerd op het verzinsel van een unieke onontkoombare mensheid, dat sommigen nog aardig naar hun hand weten te zetten.

Laat de Goden met rust. Geef hen geen voorwendsel meer om zich met ons te bemoeien.