dinsdag 22 december 2015

Blog 42 Een verloren geraakte tijd 2015


Een verloren geraakte tijd

In de Volkskrant van 19 december 2015 in de rubriek ‘nieuwe inzichten van week 51’ een korte wat vreemd gecomponeerde tekst van Peter Giesen naar aanleiding van de hybride verkiezingsnederlaag van het Front National, dat hij nostalgie verwijt. Tussen haakjes, een weemoed naar een verloren gemaakte tijd - al noemen anderen dat een verloren geraakte tijd - is blijkbaar uit den boze of irrelevant. Giesen stelt aan het eind dat de wereld verandert en dat wie zich niet aanpast, verliest. Klinkt plausibel en Giesen wil blijkbaar winnen.
Hij citeert de historicus Marc Bloch die zegt dat pogingen om een deksel op de geschiedenis te leggen tot mislukken gedoemd zijn. Wanneer nu welk deksel op wat gelegd moet worden vermeldt zijn tekst hier niet expliciet.

Bij deze suggesties zijn enkele aantekeningen te plaatsen. Giesen spreekt over de wereld en nog iets: de wereld en de andere wereld of de niet-wereld. Zoiets. Nu is de wereld een nogal vagelijk begrip maar hoort het Front National daar nu bij of niet en zou datzelfde ook gelden voor de stemmers? Het lijkt erop dat Giesen zegt dat de wereld elders gemaakt is of gemaakt wordt en dat de anderen, onderdeel van die wereld maar er tegelijkertijd buiten staand, zich maar hebben aan te passen. Hoe wordt trouwens niet geheel duidelijk. Maar is het niet evenzeer zo dat mensen als de Front National-stemmers zich ook een deel van die wereld mogen voelen en dat ook zijn? Maken zij die ook niet met de verwerkelijking van hun dromen, idealen, herinneringen, verwachtingen en gedachten en met hun vitale aanwezigheid in die wereld?

Dezelfde vraag bij Marc Bloch. Ook hier een begrijpelijk maar passief beeld van een geschiedenis die zich volgens mij op elk moment voltrekt. Maar ook hier zijn diezelfde stemmers zelf onderdeel van die geschiedenis en Bloch lijkt met Giesen te zeggen dat anderen geschiedenis maken. De geschiedenis van de wereld is iets waar geen deksel op gedaan kan worden maar die blijkbaar wel op een bepaalde manier afgesloten kan worden om immers ruim baan te verlenen voor datgene wat wel onderdeel van die ‘ongoing’ geschiedenis is. Zou er met deze suggestie van Giesen of Bloch dan ooit een verzetstrijd waar dan ook mogelijk zijn geweest? Of zijn zij de bepalers van de juiste kijk op de geschiedenis en dus van de geschiedenis zelf? Multiculturalisten vertonen een zelfde passief beeld van de geschiedenis van hun tijd; een reeks van gebeurtenissen die zich onafwendbaar aandient en waaraan men zich maar te passen heeft.

Als een samenleving in verval gekenmerkt kan worden door een passieve blik naar haar eigen geschiedenis dan is de huidige samenleving er één in verval. Ze is louter consumptief geworden. Afwachtend. En statisch in geestelijk-intellectueel opzicht.